تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف

بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی **** آخرالامر گل کوزه گران خواهی شد حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی **** گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است عیش با آدمی ای چند پری زاده کنی **** تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی **** اجرها باشدت ای خسرو شیرین دهنان گر نگاهی سوی فرهاد دل افتاده کنی **** خاطرت کی رقم فیض پذیرد هیهات مگر از نقش پراگنده ورق ساده کنی **** کار خود گر به کرم بازگذاری حافظ ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی **** ای صبا بندگی خواجه جلال الدین کن که جهان پرسمن و سوسن آزاده کنی (حافظ)