قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید

سلام! 

من شخصا خیلی با ضرب المثلهای اجنبی نمیتونم ارتباط برقرار کنم. اکثر مثلهایی که از اینها خوندم پشتوانه ای نداشته مثل ما!بسیاری از مثلهاشون تا دلتون بخواد مستهجن هستن. 

 و  اما !!!

پادشاهی با غلامی عجمی در کشتی نشست و غلام، دیگر دریا را ندیده بود و محنت کشتی نیازموده، گریه و زاری درنهاد و لرزه براندامش اوفتاد. چندانکه ملاطفت کردند آرام نمی گرفت و عیش ملک ازو منغص بود، چاره ندانستند. حکیمی در آن کشتی بود، ملک را گفت: اگر فرمان دهی من او را به طریقی خامش گردانم. گفت: غایت لطف و کرم باشد. بفرمود تا غلام به دریا انداختند. باری چند غوطه خورد، مویش را گرفتند و پیش کشتی آوردند به دو دست در سکان کشتی آویخت. چون برآمد به گوشه ای بنشست و قرار یافت. ملک را عجب آمد. پرسید: درین چه حکمت بود؟ گفت: از اول محنت غرقه شدن ناچشیده بود و قدر سلامتی نمی دانست، همچنین قدر عافیت کسی داند که به مصیبتی گرفتار آید. 

 اى پسر سیر ترا نان جوین خوش ننماند

معشوق منست آنکه به نزدیک تو زشت است 

حوران بهشتى را دوزخ بود اعراف 

از دوزخیان پرس که اعراف بهشت است 

فرق است میان آنکه یارش در بر 

با آنکه دو چشم انتظارش بر در 

(گلستان سعدی)